Sam Harris, fragmenty podcastu “Can We Pull Back From The Brink?”
Policja częściej zabija białych niż czarnych: zarówno w ujęciu absolutnym, jak i po znormalizowaniu statystyk o wskaźniki przestępczości. Oczywiście opinia publiczna rozumie wszystko na opak. Skala dezinformacji, wobec której kapitulują nawet, wydawać by się mogło, poważni i logiczni ludzie, jest po prostu zatrważająca. U podstaw wielu twierdzeń dotyczących przemocy w naszym społeczeństwie, o których sądzicie, że są prawdziwe, niemal na pewno tkwi fałsz. I to powinno was obchodzić. Historia przestępczości w Ameryce jest bowiem w przytłaczającej większości przypadków historią przestępstw popełnianych przez czarnych na innych czarnych. Poniekąd jest to także historia przestępstw popełnianych przez czarnych na białych.
Potwierdzenie ostatniego zdania:
- W roku 2018 czarni dopuścili się dokładnie 90.2 proc. przestępstw międzyrasowych na białych ofiarach. Innymi słowy, kiedy dochodziło do konfrontacji pomiędzy białą osobą a czarną, ta druga inicjowała agresję w 9 przypadkach na 10.
- Można jeszcze inaczej: szansa, że w roku 2018 czarny zagrozi werbalnie użyciem siły albo fizycznie napadnie tudzież podejmie próbę napaści na białego człowieka była 47x większa aniżeli sytuacja odwrotna.
- Co się zaś tyczy zabijania, to tu z kolei względne ryzyko, że czarny zamorduje białą ofiarę było piętnastokrotnie wyższe niż w kierunku przeciwnym [1,2].
- Średnia z 64 lat (1959-2021): względne ryzyko, że Murzyn zamorduje białego mężczyznę było niemal osiemnastokrotnie większe niż sytuacja o wektorze przeciwnym – że biały mężczyzna (wliczając Latynosów do puli sprawców) zamorduje Murzyna; w przypadku natomiast kobiet względne ryzyko, że osoba czarnoskóra zamorduje białą kobietą było ponad 39x większe niż odwrotnie – że biała osoba (również wliczając Latynosów) zamorduje czarną kobietę (wykres).
raport / tabela 14 / arytmetyka / diagram po angielsku
tabela 6 / arytmetyka / diagram po angielsku
_______________________
[1] Murzyni ginący z rąk białych stanowią dosłownie symboliczny procent wszystkich czarnych ofiar zabójstw. FBI podaje średnio ~200 przypadków w skali roku, ale ponieważ wielu z tych zabójców to w rzeczywistości Latynosi, błędnie zakodowani przez lokalną policję jako biali na wstępnym etapie śledztwa, bardziej realna liczba “white-on-black homicides” jest nieporównywalnie niższa.
[2] W zderzeniu z tymi faktami niektórzy chwytają się brzytwy i spekulują, iż ogromne różnice w policyjnych raportach na niekorzyść czarnoskórych napastników są pochodną przewagi liczebnej białej populacji (jako pierwszy hipotezę tę zaproponował w roku 1987 oregoński socjolog, Robert M. O’Brien). Białych Amerykanów jest pięć razy więcej niż czarnych i z czysto statystycznego punktu widzenia ma to niby potęgować możliwość wejścia z nimi w interakcję. Argumentacja ta jest jednak beztrosko absurdalna, gdyż z niejasnych przyczyn zakłada losowość aktów przemocy. W prawdziwym świecie bandyci i ich ofiary nie zachowują się jak kulki w bębnie maszyny do totolotka, czytaj: nie odbijają się od siebie chaotycznie w przestrzeni.
Wreszcie kluczowa obserwacja, o której nikt nie raczy pamiętać: murzyńska, międzyrasowa przemoc w kontaktach z Latynosami i Azjatami również jest ekstremalnie skrzywiona (patrz tu i tu), choć ta pierwsza atakowana populacja ma zbliżone rozmiary (~17 proc.), druga zaś jest ponad trzykrotnie mniejsza od populacji agresorów (~5 proc.). Zadaje to kłam koncepcji, jakoby relatywne dysproporcje w liczebności członków poszczególnych ras determinowały masowość i skalę przestępczości z udziałem czarnych sprawców na terenie USA.